بمناسبت شهادت حضرت زهرا(س)

غزل آتش

تا كه نامت بر زبان آمد، زبان آتش گرفت
سوختم، چندان كه مغز استخوان آتش گرفت
حيدر آمد، خاك همچون باد، گرم گريه شد
خواست تا غسلت دهد، آب روان آتش گرفت
هان! چه مي پرسي چه پيش آمد، زمين را آب برد
بادبان كشتي پيغمبران آتش گرفت
يك طرف ماه مرا ابر سياه فتنه كشت
يك طرف از درد غربت، كهكشان آتش گرفت
رفت سمت آسمان، روحت، زمين از شرم سوخت
در زمين، جسم تو گم شد، آسمان آتش گرفت
¤¤¤

عليرضا قزوه
  
 

در آرزوي مدينه

مرا به خانه زهراي مهربان ببريد
به خاك بوسي آن قبر بي نشان ببريد
اگر نشاني شهر مدينه را بلديد
كبوتر دل ما را به آشيان ببريد
كجاست آن در آتش گرفته تا كه مرا
براي جامه دريدن به سوي آن ببريد؟
مرا اگر شوم از دست، برنگردانيد
به روي دست بگيريد و بي امان ببريد
كجاست آن جگر شرحه شرحه تا كه مرا
به سوي سنگ مزارش، ك شان ك شان ببريد؟
مرا كه م هر بقيع است در دلم چه شود
اگر به جانب آن چار كهكشان ببريد؟
نه اشتياق به گل دارم و نه ميل بهار
مرا به غربت آن هجده خزان ببريد
كسي صداي مرا در زمين نمي شنود
فرشته ها! سخنم را به آسمان ببريد
¤ ¤ ¤

افشين علاء

شيعه جز دستت ندارد تكيه گاه

صبح، مي بارد نيلي از پلك نگاه
مي نوازد نرم، سرماي پگاه
دست آرام نسيم از موي مه
ترد، مي مويد به گلبرگ گياه
از نيام ناي حق هو مي كشد
يا كريم مانده در شولاي آه
ابر بغض آمد بهارم غم گرفت
غربت تاريخ مي بارد به چاه
زهر صبري در گلويي گر گرفت
دل دل تصوير مي رامد به راه
شرم شعر از وصف ماه خون چكان
مي زند در ذهن بيدل نبض آه
آهي از تصوير قمري خون گرفت
رنگ نيلوفر گرفت آهنگ ماه
كيف اصبحت دليل خلق نور؟
رنگ رو بر سر دل باشد گواه...
آه يادت رفت شعر نو بهار
غنچه سرخ شقايق ها سياه
عيش مردم را منقص كرده اي
غم اگر داري كه دارد اين گناه؟
قصه كوته مي شود چندي دگر
عيشتان دائم شود زين گاه گاه
مي پرد قمري، بسان سينه سرخ
مي برد او را سليمان، شامگاه
خط خون و صبر سابيدن به زخم
تا طلوع عصر شاه كم سپاه
¤ ¤ ¤

خط سرخ امروز هم خط غم است
جام زهر و فتنه... لؤلؤ، قتلگاه
حيدر اي هوي يتيمان فدك
اي ولي مطلق اي تنها پناه
ذوالفقارت سايه بر بحرين كن
شيعه جز دستت ندارد تكيه گاه
آن يدالله اجابت كن قنوت
گو بيايد وتر دين حق ز چاه
رايت دين محمد بر شود
يا اله آمين و يا الله آه
¤ ¤ ¤

كاظم رستمي

ايام سوگواري حضرت فاطمه زهرا(س) برمحبان اهل بيت تسليت باد .